In de Mall
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
07 Mei 2015 | Verenigde Arabische Emiraten, Al Mafraq
Inmiddels krijg ik ietsje meer tijd. de meeste dingen zijn geregeld. Nou ja niet alles, ik heb geen arbeidscontract geen huurcontract geen equivalation van mijn diploma's, geen HAAD-license, geen rijbewijs, geen alcohol license, maar.... ik kan hier prima leven. Het enige uit dit rijtje wat echt invloed heeft is het niet hebben van een rijbewijs maar eerlijk gezegd vind ik dat niet zo erg. Het verkeer is hier om op te schieten! Je wilt niet weten hoe die Emirati rijden, ze snijden, halen in waar het eigenlijk niet kan, rijden altijd te hard en zijn onnoemelijk ongeduldig. Als iemand iets te lang voor een rotonde blijft staan gaan ze heel hard toeteren. Voorlopig ben ik dus heel blij met mijn chauffeur en de taxi's. Ik moet er niet aan denken dat ik straks zelf moet rijden, dat ik dan voor zo'n rotonde sta waar het verkeer een constante stroom vormt en ik mijn auto daar dan tussen moet gooien.
Boodschappen doen wordt steeds makkelijker en kost dus minder tijd nu. Ik weet precies waar de lebneh staat en welk Arabisch brood ik wil hebben. En altijd drinkwater meenemen natuurlijk! Ik denk niet dat je onmiddellijk ziek wordt als je het water uit de kraan drinkt hier maar erg gezond is het zeker niet, het ruikt heel erg chemisch.
Ik val wel erg op in de Mall. Soms kom ik iemand tegen die me dan heel uitgebreid begroet. dan denk ik: tja, het is een bekend gezicht maar waar moet ik die van kennen dan? en een paar seconden later valt het kwartje, dan is het bijvoorbeeld iemand die me ooit een keer een crèmepje heeft verkocht. Ze onthouden me allemaal. Nu is het ook wel zo dat ik in Baniyas woon en daar zijn niet zoveel expats, dan val ik als lange westerse vrouw natuurlijk wel op. Kinderen staren me soms echt aan.
Een van de verkopers van een sieraden-standje sprak me laatst heel lief aan. Hij wenste me een fijne dag. Ik was verbaasd, wenste hem een fijne dag terug en vroeg wat er voor bijzonders was. Hij zei: "Ik zie u hier bijna elke dag en U glimlacht altijd". Ik schenk hem dus voortaan mijn liefste glimlach maar niet meer dan dat. In Nederland zou ik hem misschien nog wel eens aanspreken maar dat doe ik hier toch maar niet. Je moet hier niet een bepaalde naam krijgen. Je kunt hier ook niet als vrouw alleen een man uitnodigen. In Nederland vind ik dat geen probleem, en Foppe ook niet trouwens. Ik heb vrienden, hij heeft vriendinnen, geen vuiltje aan de lucht. Maar dat ligt hier toch een stuk gevoeliger. Ik pas er echt een beetje mee op, zeker hier in Baniyas. Enerzijds om geen verkeerde verwachtingen te wekken bij de genodigde maar ook om geen slechte naam te krijgen in het appartement.
Op het werk begint de Arabische cultuur zich meer en meer te openbaren. We wilden instellen dat alle kinderen regelmatig door de dokter werden gezien, we zouden case-conferences houden. We hadden alles geregeld en zouden op 5 mei starten. Op 3 mei laat ineens de dokter weten verhinderd te zijn. tja, zonder dokter gaat het niet dus moest het verschoven worden. Wel heel vervelend want juist die zelfde dokter had zich beklaagd dat ik het verleden mensen zich zo slecht aan de afspraken hielden en dat dat de reden was dat die case-conferences niet meer gehouden werden.
Ook nog zoiets: er zou een logopediste komen. Die hebben we echt heel hard nodig in ons centrum. Via via hoor ik dan dat er iemand gevonden is die bij ons gedetacheerd kan worden. Heel leuk maar ik was er totaal niet in betrokken terwijl de enig logische plek voor de logopediste zou zijn onder mijn supervisie! Eerst was ik best wel gepikeerd: Hoe haal je het in je hoofd om iemand al bijna aan te nemen zonder mij er in te betrekken terwijl ik haar leidinggevende word! Maar ach....zo gaat het hier soms gewoon. Iemand bedenkt iets en die doet dat. Het is niets persoonlijks, zo gaat het gewoon. Uiteindelijk weet ik niet eens of ze echt komt want ze kan maar een dag in de week en ik wil een fulltime logopediste bij ons! Wordt vervolgd!
Boodschappen doen wordt steeds makkelijker en kost dus minder tijd nu. Ik weet precies waar de lebneh staat en welk Arabisch brood ik wil hebben. En altijd drinkwater meenemen natuurlijk! Ik denk niet dat je onmiddellijk ziek wordt als je het water uit de kraan drinkt hier maar erg gezond is het zeker niet, het ruikt heel erg chemisch.
Ik val wel erg op in de Mall. Soms kom ik iemand tegen die me dan heel uitgebreid begroet. dan denk ik: tja, het is een bekend gezicht maar waar moet ik die van kennen dan? en een paar seconden later valt het kwartje, dan is het bijvoorbeeld iemand die me ooit een keer een crèmepje heeft verkocht. Ze onthouden me allemaal. Nu is het ook wel zo dat ik in Baniyas woon en daar zijn niet zoveel expats, dan val ik als lange westerse vrouw natuurlijk wel op. Kinderen staren me soms echt aan.
Een van de verkopers van een sieraden-standje sprak me laatst heel lief aan. Hij wenste me een fijne dag. Ik was verbaasd, wenste hem een fijne dag terug en vroeg wat er voor bijzonders was. Hij zei: "Ik zie u hier bijna elke dag en U glimlacht altijd". Ik schenk hem dus voortaan mijn liefste glimlach maar niet meer dan dat. In Nederland zou ik hem misschien nog wel eens aanspreken maar dat doe ik hier toch maar niet. Je moet hier niet een bepaalde naam krijgen. Je kunt hier ook niet als vrouw alleen een man uitnodigen. In Nederland vind ik dat geen probleem, en Foppe ook niet trouwens. Ik heb vrienden, hij heeft vriendinnen, geen vuiltje aan de lucht. Maar dat ligt hier toch een stuk gevoeliger. Ik pas er echt een beetje mee op, zeker hier in Baniyas. Enerzijds om geen verkeerde verwachtingen te wekken bij de genodigde maar ook om geen slechte naam te krijgen in het appartement.
Op het werk begint de Arabische cultuur zich meer en meer te openbaren. We wilden instellen dat alle kinderen regelmatig door de dokter werden gezien, we zouden case-conferences houden. We hadden alles geregeld en zouden op 5 mei starten. Op 3 mei laat ineens de dokter weten verhinderd te zijn. tja, zonder dokter gaat het niet dus moest het verschoven worden. Wel heel vervelend want juist die zelfde dokter had zich beklaagd dat ik het verleden mensen zich zo slecht aan de afspraken hielden en dat dat de reden was dat die case-conferences niet meer gehouden werden.
Ook nog zoiets: er zou een logopediste komen. Die hebben we echt heel hard nodig in ons centrum. Via via hoor ik dan dat er iemand gevonden is die bij ons gedetacheerd kan worden. Heel leuk maar ik was er totaal niet in betrokken terwijl de enig logische plek voor de logopediste zou zijn onder mijn supervisie! Eerst was ik best wel gepikeerd: Hoe haal je het in je hoofd om iemand al bijna aan te nemen zonder mij er in te betrekken terwijl ik haar leidinggevende word! Maar ach....zo gaat het hier soms gewoon. Iemand bedenkt iets en die doet dat. Het is niets persoonlijks, zo gaat het gewoon. Uiteindelijk weet ik niet eens of ze echt komt want ze kan maar een dag in de week en ik wil een fulltime logopediste bij ons! Wordt vervolgd!
-
07 Mei 2015 - 18:41
Naomi:
Wat een gedoe met die licenses! Dus zelf voor het drinken van alcohol heb je goedkeuring nodig? -
07 Mei 2015 - 20:12
Linda:
Officieel wel ja. Maar er wordt gewoon geschonken en gedronken hoor. In elk restaurant en elke bar kun je het krijgen. Ik was op een feest waar ook de ambassadeur was en leden van de koninklijke familie van Abu Dhabi, en zelfs daar werd gewoon alcohol geschonken, niemand die naar je licentie vraagt! -
07 Mei 2015 - 21:34
Jorieke:
Hoi Linda,
Leuk om te lezen. En leuk alle cultuurverschillen! Soms ook frustrerend he.. Maar wat een ervaring en wat een avontuur. Lekker van genieten. Leuk die gekke momenten en hoe het dagelijks leven vol spontane gekke momenten zit. Zo te lezen staan je oren ogen en zintuigen wagenwijd open. Geniet ervan lieve linda. Veel liefs jorieke -
08 Mei 2015 - 22:07
Marleen:
Ha Linda, wat leuk om jouw ervaringen te lezen. Hartelijke groet. Marleen -
09 Mei 2015 - 16:48
Bernadette:
Hoi Linda,
Gezellig om jouw verslagen steeds te lezen. Die officiële papieren zullen nog wel tijdje duren vrees ik.
Blijft cultuurverschil,ondervind je ook op je werk dus. maak je maar niet druk. Alles op zijn tijd.
Liefs,
Bernadette
-
14 Mei 2015 - 22:25
Karin Piels-Hesselmans:
Hoi Linda,
Wat een beleving. Je gaat denk ik vanzelf wel een beetje gemakkelijker in het leven staan. Nou, geniet er verder van. Kijk uit naar je volgende belevenis. Groetjes,
Karin -
19 Mei 2015 - 19:21
Ineke V. Veldhuizen:
Hoi Linda
Wat is het daar allemaal wat "makkelijker " geregeld hè, vooral kalm aan maar dan kom je er wel een keer.Ík kan me voorstellen dat je niet zo nodig zelf hoeft te rijden ,een taxi is in dit geval wel zo eenvoudig.
veel lieve groeten van mamma -
19 Mei 2015 - 21:04
Vesna:
Hallo Linda,
Leuk om je verhalen te lezen. Ik zelf wil ook heel graag met mijn gezin naar Dubai. Ik zou dan als verpleegkundige aan de slag kunnen. Heb jij nog tips en adviezen?
Groet,
Vesna -
20 Mei 2015 - 22:29
Trudy:
Hoi Linda,
Wil je even laten weten dat ik jouw verhalen lees. Soms met verbazing maar ook met bewondering.
Leuk om zo op de hoogte te blijven van jouw bijzondere ervaringen.
Veel succes en veel plezier!
Groetjes,
Trudy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
